Afgelopen week heb ik veel dingen gedaan. Dingen waarvoor ik eigenlijk heel erg zenuwachtig voor was.
Dinsdag. Dinsdag had ik een sollicitatiegesprek voor een stage voor volgend schooljaar. Dit gesprek was bij een kinderdagverblijf in Helmond. Met de bus ben ik naar Helmond Station gegaan en daar heb ik de buurtbus genomen. Eenmaal uit de buurtbus kwam het 1e probleem. Wegwerkzaamheden tussen de plek waar ik stond en het kinderdagverblijf. Meteen sloeg de paniek wel een beetje toe. Hoe kom ik nu ooit aan de andere kant? Ik ken hier de weg niet en ik ken de mensen hier niet. Ik weet niet hoe ik het durfde, maar aan de eerste de beste man vroeg ik de weg. Deze man vertelde me dat ik wel bij hem in de auto mocht stappen. Probleem 2. Ik kijk teveel Opsporing Verzocht en ben eigenlijk te bang om zomaar bij een of andere wildvreemde Helmonder in auto te stappen. Maar goed, veel tijd om na te denken had ik niet, ik moest aan de andere kant komen! Dus toch maar in de auto gestapt, met mijn telefoon op de belfunctie. Mocht ik vermoord worden, kon ik altijd even bellen. Gelukkig wilde deze man me toch niet vermoorden en kwam ik uiteindelijk met dank aan deze toch lieve man aan de andere kant van de wegwerkzaamheden. Het sollicitatiegesprek ging eigenlijk heel goed en ik werd meteen aangenomen! Voor op de groep met kindjes van 0 tot 1,5! Super schattig!
Daarna kwam probleem 3, het laatste probleem. Hoe kwam ik in hemelsnaam weer op het station? Blinde paniek omdat ik niet meer wist waar ik heen moest. En oh ja, de wegwerkzaamheden bleken gewoon open te zijn voor voetgangers.. Voor niks mijn leven gewaagd. Ik heb geprobeerd om rustig te blijven en zo kwam ik weer uit op een weg waar ik wel weer wist waar ik was. Mijn kleine zusje was zo lief om me daarna op te halen op het station in Helmond. Super lief! Uitdaging 1 overleefd!
Ik merkte door de dag heen dat het eigenlijk wel een goede dag was. Van mijn mama moest ik 's avonds maar weer eens gaan trainen. Ik heb het 1 uur en een kwartier volgehouden! Toch iets om blij mee te zijn.
Woensdag. Vandaag stond uitdaging 2 op het programma! Voor de eerste keer naar mijn nieuwe school. Ik had me opgegeven voor de studiekeuzecheck in Eindhoven voor de opleiding pedagogiek bij Fontys. Om half 1 moest ik er zijn. Ik wilde via Helmond gaan en dan met de trein naar Eindhoven. Het OV was vriendelijk voor me om alweer te laat te komen, dus ben ik maar gewoon met de bus naar Eindhoven gereisd. Ik had mijn eigen fiets geleend van mijn vriend en ben van het station in Eindhoven naar school gefietst. Op het station had ik nog wel angst. Nieuwe mensen, nieuwe school, fietsen door Eindhoven. Maar goed, ik moest wel! Dus ik deed het! Ik was natuurlijk veel te vroeg op school dus moest ik even wachten. Er kwamen steeds meer toekomstige studenten binnen. Super awkward! Met 11 meisjes in een lokaal zitten en niemand die iets zegt, zelfs ik niet. 2 meisjes kwamen nog iets later en toen begonnen we aan de middag. Eerst kregen we een filmpje te zien over wat de opleiding inhield en daarna stonden er kleine lesjes van verschillende vakken op het programma zoals drama, psychologie en opvoedkunde. We moesten ons voorstellen met een bepaalde emotie. Ik koos voor vrolijk, lekker makkelijk! 'Ik ben Michelle Manders en ik ben 21 jaar oud. Ik wil volgend jaar graag pedagogiek gaan studeren omdat het me een leuke opleiding lijkt. Ik heb een angststoornis, maar dat weerhield me er niet van om hier nu te zijn.' Na de voorstelronde mochten we onszelf nog een keer voorstellen, maar dan gewoon normaal. Ik koos ervoor om gewoon hetzelfde te vertellen.
De 2e opdracht had te maken met opvoeding. We werden verdeeld in 3 groepjes en we kregen per groepje een A3 blad. Hierop moesten we in het midden 'Opvoeding' schrijven en daar omheen woorden die wij belangrijk vonden bij de opvoeding van een kind. De 3e opdracht was een spelletje Ganzenbord maar dan net iets anders en als laatste een opdracht over angsten. Een lerares was de hele middag aanwezig om vragen te beantwoorden. Ze kwam tijdens de opdrachten ook naar me toe om vragen te stellen over mijn angststoornis. Dat vond ik wel heel vriendelijk. Ook de meisjes in mijn groepje waren geïnteresseerd en benieuwd naar mijn verhaal. Tijdens de opdrachten werd iedereen om de beurt het lokaal uitgehaald voor de uitslag van de studiekeuzecheck. Ik was als laatste aan de beurt. De lerares vroeg van alles. Ook over mijn angststoornis en mijn ADHD. Gelukkig kan ik er nu heel goed over praten!
Het was een hele leuke en leerzame middag. Een goede indruk van de school, de lessen en ook wel van de medestudenten. 1 van de meisjes was echt heel erg aardig! En het beste nieuws van de dag: AANGENOMEN!!
Vrijdag. Lang zal mijn zusje leven! Vrijdag was mijn kleine zusje jarig en ze werd 19. Ze vind zichzelf al heel erg oud. Ik heb haar voor haar verjaardag een kaartje gegeven voor het 4-landen handbaltoernooi in Eindhoven. 's Avonds moest ik werken. Tijdens het werken liet ik per ongeluk een hele zware snijplank op mijn voet vallen. Auw, auw, auw. Toen ik thuis was zag ik dat mijn grote teen toch wel een beetje blauw aan het worden was en heb ik voor de zekerheid toch maar de dokter gebeld. Om 10 voor 12 mocht ik komen. Uiteindelijk was ik om 10 voor 1 aan de beurt. Of mijn teen gebroken was kon de dokter niet zien. Ik heb een naaldje mee naar huis gekregen voor als mijn nagel helemaal blauw zou worden. Als dat zo is, moet ik zelf in mijn nagel gaan zitten prutten en knutselen.. Ik hoop maar dat dat niet nodig is..
Omdat mijn teen zo'n pijn deed heb ik zaterdag en zondag niet hoeven werken. Op zaterdag heb ik verder niet heel veel gedaan. Zondag eigenlijk ook niet. Wel keek ik op zondag de allerlaatste aflevering van 'Orange is the new black'. Nu moet ik weer wachten tot volgend jaar juni..
Conclusie van deze week? Het gaat steeds beter. Af en toe heb ik een dipje, of zeg maar gerust een dip. Ik weet er wel steeds beter mee om te gaan.
Gelukkig maar, want this girl is on fire!
Liefs, Michelle
En.. Allemaal duimen donderdag! Dan heb ik mijn herexamen!!