Story of my week. Donderdag had ik mijn praktijkexamen. Het schrijven van dit blog had ik daarom even uitgesteld. Ik had gehoopt dat ik jullie nu goed nieuws kon vertellen, maar helaas..
Donderdag om 1 uur begon mijn praktijkexamen. Ik was samen met een klasgenootje en nog een studente uit Velp tegelijk aan de beurt. Eerst moesten we alle 3 een presentatie doen over ons project. Eerst de andere studente, toen mijn klasgenootje en als laatste was ik aan de beurt. De presentatie ging volgens mij wel goed! Dus met iets meer vertrouwen begon ik aan mijn casus.
In mijn casus had ik gekozen voor een massage. De persoon in de casus had last van zijn rechterschouder dus heb ik ervoor gekozen om de rechterschouder en de nek van de persoon te masseren. Dit mocht ik samen doen met mijn klasgenootje, zo was de spanning al iets minder. Voor mijn gevoel ging ook de casus best goed, dus ik hoefde niet te vrezen voor het examengesprek, dacht ik..
Maar toen begon de ellende..
Mijn examengesprek begon al iets te laat. De studente uit Velp was al gezakt omdat ze wist dat haar examendossier niet goed genoeg was. Mijn klasgenootje slaagde wel. Ik ging heel zenuwachtig naar mijn gesprek toe. Zou het allemaal goed genoeg zijn geweest vanmiddag? Over mijn dossier maakte ik me eigenlijk helemaal niet druk, dat moest wel goed zijn.
De beoordelaars maakte de map met mijn examendossier open en toen zag ik het al.. Dit kon nooit goed aflopen. Er miste een hele boel in mijn dossier en ze konden me aan de hand van mijn dossier eigenlijk niet beoordelen. Eigenlijk heb ik naar de rest van wat ze zeiden niet echt goed geluisterd, omdat ik zo teleurgesteld was. Ik moest even weg omdat ze wat formulieren in moesten vullen. Daarna kreeg ik gelukkig wel te horen dat mijn presentatie en mijn casus van die dag wel goed waren. Ik moest alleen mijn dossier verbeteren.
Ik was heel erg teleurgesteld en ik had eigenlijk geen zin om mijn dossier op nieuw te maken. Helemaal verdrietig ging ik naar huis toe, en dat is eigenlijk de rest van de dag zo gebleven. Mijn lieve vriendje kwam nog wel even langs om me te troosten, super lief! Ik kreeg van mijn zus een emmer vol met allemaal snoep en chips omdat ze er ook al vanuit was gegaan dat ik was geslaagd. En omdat we toch vlaai hadden, heb ik die vrijdag ook maar gewoon opgegeten. Het smaakte niet minder. Vrijdagochtend heb ik ook maar gewoon besloten om mijn dossier aan te gaan passen, omdat ik toch echt naar het HBO wil volgend schooljaar. Voor minder doen we het niet!
GGZ-update. Genoeg over school! Ik ben in de afgelopen week 2x naar de GGZ geweest. Ik heb naast de gesprekken met Chantal namelijk ook creatieve therapie. Dit is te vergelijken met de les beeldende vormgeving op school. Tekenen, kleien, schilderen, al dat soort dingen. Afgelopen week werd ik aan het werk gezet met klei. Ik moest 'in het moment zijn' en niet nadenken over dingen die ik gedaan heb of dingen die ik ga doen. Ik merkte dat dit echt heel moeilijk voor me is omdat ik volgens de creatief therapeut 'niet in het moment zelf leef'. Toen ze dit zei, bedacht ik me al vrij snel dat ze eigenlijk gewoon gelijk had. Vaak kijk ik naar dingen uit en geniet ik niet genoeg als ik daadwerkelijk bezig ben met die leuke dingen. Voordat ik het weet zijn de leuke dingen vaak al afgelopen zonder dat ik er echt van genoten heb. De eerste keer vond ik creatieve therapie echt heel erg dom, om eerlijk te zijn. Tekenen kan ik ook thuis gaan zitten doen en voor kleien ben ik echt te oud. Maar goed, als je aan jezelf wilt werken zul je ook die dingen moeten doen, hoe achterlijk dat soms ook voelt.
Afgelopen dinsdag ben ik bij de GGZ-arts geweest en ook weer bij Chantal. De GGZ-arts ging samen met mij bekijken hoe de proefmedicatie van Ritalin de afgelopen maand gegaan was. Dat had ik volgens mij nog niet verteld in mijn blog, maar ze wilden met deze proefmedicatie bekijken of ik misschien toch iets van ADHD heb. Tijdens het gesprek met de GGZ-arts is besloten dat ik door ga met de Ritalin. Hiervoor ben ik vorige week woensdag naar het ziekenhuis geweest. Ritalin kan namelijk invloed hebben op je hartritme. Tijdens het bezoek is gebleken dat ik eigenlijk al mijn hele leven een kleine hartafwijking heb. Aangeboren, dus niks nieuws. Toch wel even eng om het te weten, maar goed.. Ik mag dus gewoon doorgaan met de Ritalin omdat ik, en ook de mensen om me heen, het idee hebben dat het echt helpt.
Na het bezoek met de GGZ-arts had ik nog een afspraak bij Chantal. Ik heb tijdens deze afspraak een ADHD-test gedaan. Dit moest ik doen omdat ze niet 'zomaar' kunnen zeggen dat je ADHD hebt als je denkt dat Ritalin helpt. Uit deze 2 testen is gebleken dat ik voor 99,99% zeker wel iets van ADHD in me heb. Ze gaan nu bij de GGZ overleggen of ze me echt de 'diagnose' kunnen geven, zodat ik dit kan doorgeven bij mijn toekomstige opleiding. Hier heb ik dan recht op meer tijd en een 'prikkelvrije ruimte' voor toetsen en tentamens.
Plannen voor komende week!! Voor vandaag had ik voor mezelf besloten om leuke dingen te gaan doen, maar helaas. Ik heb iets verkeerd gedaan met mijn voet en ik kan nu bijna niet lopen door de pijn aan mijn voet. Maar goed.. Misbruik maken van de situatie en vandaag dan maar beginnen aan het verbeteren van mijn examendossier! Morgen teamuitje met handbal maar ik kijk toch het meeste uit naar maandag 12 uur! Waarom? Dat vertel ik in mijn volgende blog..
En omdat ik het idee heb dat het op dit moment toch best goed met me gaat; I can raise my glass a little bit!
Liefs,
Michelle