We are the champions!!

Dit blog wil ik beginnen met: JEEEEEEEEEEEEEEEEEJ!! Wie had dat gedacht?! PSV is toch kampioen geworden! En wat was het spannend! Zondagmiddag om half 3 zaten we met z'n allen voor de TV. Eerlijk gezegd had er niemand meer echt vertrouwen in, behalve mijn zusje. Maar goed, je weet maar nooit! Dus heb ik toch meegekeken! De eerste helft bij PSV ging goed. Al hadden we daar natuurlijk niks aan als Ajax zou winnen van De Graafschap.. Maar wat eigenlijk niemand zag aankomen, gebeurde gelukkig toch! De laatste paar minuten van de wedstrijd kon ik eigenlijk de spanning niet meer aan, en ben ik samen met mijn zusje gaan hopen dat het zou lukken. Bij het laatste fluitsignaal van PSV moesten we nog even wachten. Ik vond het echt heel erg spannend, en was zelfs even bang dat mijn hart het niet zou volhouden. Maar al het wachten werd beloond! We juichten, knuffelden en ik moest zelfs even een traantje laten. WAT EEN DAG!! HELEMAAL NIKS IN AMSTERDAM!

Zoals de meeste van jullie wel weten, zeg ik altijd: 'Ik geef niet meer zoveel om voetbal'. Afgelopen zondag is voor mezelf wel gebleken dat dat niet helemaal waar is. Ook weten de meeste van jullie wel dat ik ook een seizoenskaart heb van PSV, de mooiste club van het land. Ik deel deze seizoenskaart samen met iemand anders en het plan was om de thuiswedstrijden zo te verdelen dat we allebei even vaak naar PSV mochten. Helaas is dit niet helemaal gelukt en ben ik maar 4 keer geweest. Dit is niet omdat we het niet eerlijk konden verdelen, maar meer om het volgende..

Sinds ik naar de GGZ ga, merk ik dat ik het heel erg eng vind op drukke plekken. Dit heet ook wel pleinvrees. Stations, winkels en bijvoorbeeld drukke restaurants zijn niet echt iets voor mij. In het Philips Stadion zitten al gauw 35.000 mensen en ik kan dat dus niet echt een rustige plek noemen. Misschien dat ik daarom ook wel altijd zei dat ik niet meer zoveel om voetbal gaf. Gewoon omdat ik niet wilde toegeven dat ik niet naar het stadion durfde dit seizoen. Volgend seizoen wil ik dit anders gaan doen. Ik heb mezelf voorgenomen om gewoon te gaan en wel te zien waar we komen. Altijd thuis blijven is ook niet goed en met soms je angsten onder ogen komen is niks mis! Het plan was ook om gisteren naar Eindhoven te gaan om het kampioenschap te gaan vieren, maar achteraf ben ik heel blij dat ik niet ben gegaan. Ik had er zó graag bij willen zijn, maar als ik zag op TV hoeveel mensen er 'zó graag bij wilde zijn', is het goed dat ik thuis ben gebleven. Toen ik gisteren voor de TV zat besefte ik me dat ik dat al die drukte nu nog niet aan kan. Eerlijk gezegd was dat best confronterend. Hopelijk worden we volgend jaar weer kampioen en kan ik er dan wel bij zijn!

Hoe gaat het nu?

Afgelopen week is eigenlijk voorbij gevlogen. Ik heb mijn blog gedeeld op Facebook en ik heb (bijna) alleen maar positieve reacties gekregen! Bedankt daarvoor! Al deze positieve reacties zijn zeker een motivatie om door te gaan met het vertellen van mijn verhaal.

Het onder ogen komen van mijn pleinvrees begon op de dag van het plaatsen van mijn eerste blog al. Ik ben vorige week woensdag gaan uiteten voor de verjaardag van mijn schoonmama. Zoals gewoonlijk, had ik me hier weer veel te druk over gemaakt.. In mijn hart weet ik altijd dat het niet nodig is, maar mijn hoofd werkt helaas nog niet altijd mee op dat soort momenten. Aan het eind van de avond moest ik maar weer eens bekennen dat al het druk maken niet nodig was. In het weekend heb ik lekker genoten van het mooie weer samen met mijn vriendje en mijn familie. Lekker in de tuin, spelletjes spelen en verder helemaal niks doen. Op zulke momenten geniet ik echt en probeer ik soms mijn gedachten een klein beetje uit te zetten.

Wat ga ik de komende week doen?

Morgen mag ik eindelijk mijn examendossier in gaan leveren op school. Het dossier is nagekeken door mezelf, papa, mijn beste vriendin, mijn zusje, mijn vriend, mijn oom én de tante van mijn vriend. Als er nu nog typefouten in staan, weet ik het ook niet meer. Morgen inleveren, 26 mei mijn praktijkexamen en dan ben ik hopelijk geslaagd!

Komend weekend is het weekend waar ik altijd het hele jaar weer naar uit kijk: Pinkstertoernooi! Elk jaar organiseert de handbalvereniging waar ik bij speel een toernooi in het Pinksterweekend. Zaterdag sta ik de hele dag snacks te bakken samen met mijn zusje en op zondag handbal ik mee met mijn eigen familie en met mijn schoonfamilie! Op het toernooi is het ook altijd redelijk druk, maar ik kan het wel!

Hoe ga ik om met mijn pleinvrees.

Mijn eerste echte test in het stadion komt al op 10 juni. Dan ga ik, net als elk jaar, samen met papa, mijn 2 zussen en mijn beste vriendin naar Guus Meeuwis. En eerlijk gezegd; Hoe eng dat ook is en wordt, daar ga ik heen. Hoe dan ook!

Ooit.. Misschien over een halfjaar, misschien over een jaar, als ik van al mijn angsten af kan ik ook zeggen:

I am a champion!

Liefs,

Michelle

#PSV #Kampioen #Feest #GuusMeeuwis